زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

تقرب (قرآن)





تقرب به معنای طلب نزدیکی به خداوند است. در این مقاله آیات مرتبط با تقرب معرفی وبررسی می‌شوند.


۱ - معنای تقرب



تقرب به معنای آهنگ و شتاب در منافع خود است. این واژه وقتی در مورد تقرب بنده به خدا به کار می‌رود، به معنای نزدیکی روحانی است که با اتصاف خود به صفات کمال و پاک کردن خویش از عیوب و نقایص حاصل می‌شود.
در این مقاله تقرب مکانی، زمانی و نسبی مقصود نیست، بلکه معنای معنوی آن (مقام و منزلت) مراد است و آیاتی ممعرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌های «قرب»، «زلفی»، «عند ربهم»، «عنده»، «عند ربک»، «عندالله»، «درجات»، «قریب»، «وسیله» و برخی جملات استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



آثار تقرب (قرآن)، ابلیس و تقرب (قرآن)، ادعای تقرب (قرآن)، بلعم بن باعورا و تقرب (قرآن)، پاداش تقرب (قرآن)، تشبیه تقرب (قرآن)، تقرب آسیه (قرآن)، تقرب ابراهیم (قرآن)، تقرب ابلیس (قرآن)، تقرب ادریس (قرآن)، تقرب اسحاق (قرآن)، تقرب اسماعیل صادق الوعد (قرآن)، تقرب الیاس (قرآن)، تقرب ایوب (قرآن)، تقرب بادیه‌نشینان مؤمن (قرآن)، تقرب پیشگامان در طاعت (قرآن)، تقرب جبرئیل (قرآن)، تقرب داود (قرآن)، تقرب ذاکران آیات خدا (قرآن)، تقرب سابقون (قرآن)، تقرب سلیمان (قرآن)، تقرب شهیدان (قرآن)، تقرب صدیقین (قرآن)، تقرب عالمان (قرآن)، تقرب عیسی (قرآن)، تقرب متقین (قرآن)، تقرب مجاهدان (قرآن)، تقرب محمد (قرآن)، تقرب ملائکه (قرآن)، تقرب موسی (قرآن)، تقرب مؤمنان (قرآن)، تقرب مهاجران (قرآن)، تقرب نفس مطمئنه (قرآن)، تقرب هابیل (قرآن)، تقرب هارون (قرآن)، تقرب هدایت‌یافتگان (قرآن)، تقرب یعقوب (قرآن)، تقرب یوسف (قرآن)، دعوت به تقرب (قرآن)، عوامل تقرب (قرآن)، مراتب تقرب (قرآن)، مسابقه در تقرب (قرآن)، مشرکان و تقرب (قرآن)، مقربان (قرآن)، منشأ تقرب (قرآن)، موانع تقرب (قرآن).

۳ - پانویس


 
۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۶۴ - ۶۶۵، «قرب».    


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۳۰۵، برگرفته از مقاله «تقرب»    


رده‌های این صفحه : تقرب | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.